44-Kara listeye girmiştim

Hatay Devleti’nin kuruluşu öncesinde Beyrut’a gitmem gerekiyordu. Beyrut’la uzun yıllardan beri kökleşmiş olan ilişkilerimi kesmek lazımdı. O zaman Lübnan ve Suriye’ye gidip gelmek lesse-passe ile yapılmaktaydı. Hatay’da Fransız otoritesini Albay Collet temsil ediyordu. Ona başvurarak Beyrut’a gidip gelmek için bir lesse-passe aldım. Benimle birlikte aynı amaçla manifatura tüccarlarından rahmetli Mehdi Kovacı da bir lesse-passe almıştı.

Bir otomobille Lazkiye üzerinden Beyrut’a hareket ettik. Kastal Maaf’ta Suriye sınır karakolu görevlileri arkadaşım Mehdi Kovacı’nın yoluna devam edebileceğini, ancak benim Suriye topraklarına girmemin yasak olduğunu açıkladı. Mehdi yoluna devam etti. Ben o geceyi karakolda geçirdim, ertesi gün Antakya’ya döndüm.

Vali Abdurrahman Melek Bey’le birlikte Albay Collet’ye gittik, verdiği lesse-passenin sınırda yürümediğini, benim ilişkilerimi kesmek için 3 gün süreyle Beyrut’a gitmeme izin verilmesini sağlamasını rica ettik. Collet, Beyrut’a, Yüce Komiserliğe bir telle durumu bildirdi ve bana izin verilmesini istedi.

3 gün sonra gelen cevapta Komiserliğin bana Suriye’ye uğramamak şartıyla 3 gün izin verdiği bildiriliyordu.

Bu emri alarak Beyrut’a gittim. Arkamdaki sivil polisler beni devamlı izliyorlardı. 2 gün sonra da Suriye ile Hatay sınırı bütün ulaşım araçlarına kapatıldı.³⁹ Bu yüzden Beyrut’ta 5 gün beklemek zorunda kaldım. Emniyet Genel Müdürlüğü Halep yoluyla Hatay’a dönmeme izin vermiyordu.

Nihayet bir Ermeni şoför buldular ve bir sabah özel bir otoyla Suriye’nin Lazkiye sınır kapısı olan Kastal Maaf’a götürüp bıraktılar.

Oradan telefonla bir araba istedim ve Antakya’ya dönebildim.

Suriye Hükümetince “kara liste”ye geçirilmiştim, Suriye’ye girmem yasaklanmıştı.

³⁹ Burada tarihin yanlış hatırlanmış olması ihtimali vardır. Hatay’la Suriye arasındaki sınır 20 Ekim 1938 günü geceyarısı Fransız ve Suriyeli idareciler tarafından kapatılmış, Hatay Devleti de aynı gece sabaha karşı Suriye-Hatay sınırını kapatıp gümrük karakolları kurarak karşılık vermiştir. Hatay Tarihi, s. 217-218.